Nie w każdym państwie jest tak, że kościół utrzymuje się z darowizn, choć w Polsce trudno wyobrazić sobie inny system. Oczywiście, oprócz darowizn od parafian, kościoły mogą liczyć na różnego rodzaju dotacje na konserwacje zabytków, a nauczyciele pobierają pensje za prowadzenie lekcji religii w szkole. Parafie dysponują też majątkami – nie tylko budynkiem kościoła, ale też ziemią, placami czy budynkami, które mogą wynajmować drobnym przedsiębiorcom, np. kwiaciarzom. W Polsce takie rozwiązania sprawdzają się dość dobrze. A jak to wygląda w UK? Czy funkcjonuje tam podatek kościelny?
Podatek kościelny płaci obywatel. Podatek odliczany jest od jego wynagrodzenia za pracę i świadczeń niemających charakteru socjalnego lub od zysków z prowadzonej działalności gospodarczej. Podatek ten odliczany jest od pensji podobnie jak podatek dochodowy czy składki na ubezpieczenie.
Podatnik może zadecydować, na który prawnie zarejestrowany kościół czy związek wyznaniowy chce (musi) przekazać część dochodu.
Podatek kościelny obowiązuje przede wszystkich w tych państwach, w których doszło do utworzenia kościołów narodowych, stanowiących przeciwwagę dla kościoła katolickiego. Obecnie taki podatek płacą m.in. obywatele Austrii, Belgii, Dani, Niemczech czy Szwecji. Niestety zbyt wielkiego wyboru nie mają ci, którzy są zdeklarowanymi ateistami. Pocieszający jest jedynie fakt, że w większości państw, w których podatek kościelny obowiązuje, istnieje możliwość jego częściowego odliczenia od podatku dochodowego.
W Wielkiej Brytanii nie istnieje formalny podział pomiędzy państwem a kościołem. Kościół jest zatem finansowany z budżetu państwa. Nie ma jednak czegoś takiego jak podatek kościelny. Obywatele płacą szereg innych podatków i tym samym tworzą budżet państwa, ale to władze decydują w jaki sposób pieniądze te zostają rozdysponowane.
Osoby duchowne w Wielkiej Brytanii traktowane są (w celach podatkowych) jak wszyscy obywatele pracujący na własne wynagrodzenie. Rozliczają się zatem z przychodów jako indywidualni podatnicy, a w określonym wieku otrzymują emeryturę, na którą sobie zapracowali.